"a terra baléirase"
Poema publicado el 11 de Marzo de 2010
A terra baléirase
O sitio baléirase. Necesito
unha escusa, un pretexto,
pra inspirar sen culpabilidade.
Co racionamento do aire respirable
descender da luz
desatendendo as voces das runas
- un fervor compartido -
Máis dun milleiro de brazos superpostos
abrindo a saída.
Asistimos ubicuos á herdanza dos nosos arrebatos.
¿De que nos serviu estudar procedementos
encher as Sinagogas
e os templos do Tíbet
orar na Mesquita,
os colexios de curas
compartir a Xehová
saber de ecoloxismo
branquear nosas mans
pronunciar “nunca máis”
os baldes de cores
a doazón de órganos vitais
a música do Fado.?
O Fado da terra?
De lonxe escóitoo.
E un abismo de nomes de Babel
- que non ecos de defunto -
dime desde arriba:
-¡Canta Fado!-
Como a morte que renace ao vento
desordenada en cordas,
nesa invitación
érguese esta voz
pra trobar o que aprendín en Lisboa
e aínda sento.
¿ Te gustó este poema? Compártelo:
Poema publicado el 11 de Marzo de 2010
A terra baléirase
O sitio baléirase. Necesito
unha escusa, un pretexto,
pra inspirar sen culpabilidade.
Co racionamento do aire respirable
descender da luz
desatendendo as voces das runas
- un fervor compartido -
Máis dun milleiro de brazos superpostos
abrindo a saída.
Asistimos ubicuos á herdanza dos nosos arrebatos.
¿De que nos serviu estudar procedementos
encher as Sinagogas
e os templos do Tíbet
orar na Mesquita,
os colexios de curas
compartir a Xehová
saber de ecoloxismo
branquear nosas mans
pronunciar “nunca máis”
os baldes de cores
a doazón de órganos vitais
a música do Fado.?
O Fado da terra?
De lonxe escóitoo.
E un abismo de nomes de Babel
- que non ecos de defunto -
dime desde arriba:
-¡Canta Fado!-
Como a morte que renace ao vento
desordenada en cordas,
nesa invitación
érguese esta voz
pra trobar o que aprendín en Lisboa
e aínda sento.
¿ Te gustó este poema? Compártelo:
Compartiendo el poema con tus amigos en facebook ayudas a la difusión de estas bellas creaciones poéticas y ayudas a dar a conocer a los poetas.
